The Importance of Process in Modifying the Constitution ဖြဲ႕စည္းပံုုအေျခခံဥပေဒျပင္ဆင္ေရးျဖစ္စဥ္၏ အေ

Federal states come in many different forms. Despite their structural differences, all federations tend to have complex amendment procedures.

As a general rule, constitutional amendments should be harder to achieve in federal states. This is because any changes must be made by obtaining the consent of the central Parliament and at least a majority of States and Regions in some way. The idea is that the States and Regions must have a say on any changes that affect them. In multinational federations, the idea is that the major ethnic or linguistic groups should not be excluded from constitutional discussions that profoundly affect their rights and constitutionally protected powers.

A complex amendment procedure is therefore normally seen as an important indicator of ‘genuine’ federalism. It serves as a reminder that sovereignty in a federal country is divided. The States and Regions are not subordinate to the centre. They are instead independent and autonomous entities within their spheres of jurisdiction. It also gives voice to the principle that the process taken to achieve constitutional changes is as important as the changes themselves.

There is no doubt that Myanmar’s constitutional amendment procedure is a roadblock to important constitutional change. This is because the Commander-in-Chief is given the power to appoint military members to fill 25% of the seats in the Pyidaungsu Hluttaw, which effectively gives the military a veto over constitutional amendments. This is not to say that amendments are impossible. Minor changes to the Constitution were made in 2015. That said, there is no doubt that this roadblock exists to preserve the military’s power. In other words, the roadblock exists for all the wrong reasons, rather than the legitimate reasons that are usually found in federal states.

As things stand, an amendment to the Constitution can be made without obtaining the consent of the States or ethnic minorities. As a result, any changes that are eventually made could ultimately be affected if the Constitution can later be amended by the centre without any involvement by the States or ethnic groups.

Up to now, the NLD seems to have accepted that enacting constitutional amendments using the procedure provided in the 2008 Constitution is not sufficient. It has recognized that getting ethnic minorities onside is an essential part of any constitutional change. This explains the importance it has placed on the 21st century Panglong Conference.

As the NLD shifts its attention to pursuing constitutional reform through the parliamentary joint committee, it should not forget that it must seek the support of the people for its changes. This includes consulting with and genuinely considering the views of the ethnic nationalities.

For its proposals to be perceived as legitimate, widespread consultation and compromise will be required. This approach will certainly make it easier for the NLD to pressure the military to accept the changes it ultimately proposes. In this regard, Aung San Suu Kyi’s recent comments indicating that “[w]hat matters most is the role of the people” are a good sign. With public opinion and civil society on its side, the NLD will be armed with substantial political capital.

More importantly, the parliamentary joint committee should consider modifying the current constitutional amendment procedure. An expression of the federal principle deserves to be given formal recognition through the text of the Constitution. If the NLD is truly committed to federalism, it must find a way to protect the States and ethnic minority groups from the possibility of unilateral constitutional change by the central Parliament in the future. An inclusive federal democracy requires nothing less.

ဖယ္ဒရယ္ႏိုုင္ငံမ်ားသည္ ပံုုစံအမ်ိဳးမ်ိဳးျဖင့္တည္ရွိၾကသည္။ ဖြဲ႕စည္းတည္ေဆာက္ပံုုမတူညီၾက ေသာ္လည္း ဖယ္ဒေရးရွင္း အားလံုုးတြင္ ခက္ခဲရႈပ္ေထြးသည့္ အေျခခံဥပေဒျပင္ဆင္ေရးလုုပ္ငန္းစဥ္ ရွိၾကသည္။

ေယဘူယ်အားျဖင့္ အေျခခံဥပေဒျပင္ဆင္ျခင္းသည္ ဖယ္ဒရယ္ႏိုုင္ငံမ်ားတြင္ ျပဳလုုပ္ရန္ပိုုခက္ခဲ မည္ျဖစ္သည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုုေသာ္ မည္သည့္အေျပာင္းအလဲမဆိုု ဗဟိုုအဆင့္လႊတ္ေတာ္ ႏွင့္ ျပည္နယ္ႏွင့္တိုုင္းအမ်ားစုု၏ သေဘာတူညီမႈတစ္ခုုခုုရွိရမည္ျဖစ္သည္။ ျပည္နယ္ႏွင့္တိုုင္းမ်ား အေနျဖင့္ ၄င္းတိုု႔အေပၚအက်ိဳးသက္ေရာက္မႈရွိႏိုုင္မည့္ မည္သည့္အေျပာင္းအလဲအတြက္မဆိုု သေဘာထားေပးႏိုုင္ရမည္ျဖစ္သည္။ မတူညီေသာလူမ်ိဳးမ်ား စုုေပါင္းတည္ေထာင္ ထားေသာ ဖယ္ဒေရးရွင္းတြင္ အဓိက တိုုင္းရင္းသားလူမ်ိဳးစုုုမ်ား ႏွင့္ ဘာသာစကားေျပာအုုပ္စုုမ်ား အေနျဖင့္ အေျခခံဥပေဒမွ အကာအကြယ္ေပးထားေသာ ၄င္းတိုု႔၏ အခြင့္အေရးမ်ားႏွင့္ အခြင့္အာဏာမ်ားကိုု ထိခိုုက္ႏိုုင္ေခ်ရွိမည့္ ဖြဲ႕စည္းပံုုအေျခခံဥပေဒဆိုုင္ရာေဆြးေႏြးမႈမ်ားမွ ဖယ္က်င္မခံရႏိုုင္ရန္ ျဖစ္သည္။

ခက္ခဲရႈပ္ေထြးလွသည့္ အေျခခံဥပေဒျပင္ဆင္ေရးလုုပ္ငန္းစဥ္သည္ သာမန္အားျဖင့္ၾကည့္လ်င္ ဖယ္ဒရယ္ႏိုုင္ငံ စစ္မွန္ျခင္း၏ အဓိကက်ေသာ အမွတ္အသားတစ္ခုုဟုုျမင္ႏိုုင္သည္။ ထိုု႔ျပင္ ဖယ္ဒရယ္ႏိုုင္ငံတစ္ခုု၏ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာသည္ ခြဲေ၀မႈရွိသည္ကိုုလည္း ျပန္လည္အမွတ္ရ ႏုုိုုင္မည္ျဖစ္သည္။ ျပည္နယ္ႏွင့္တိုုင္း မ်ားသည္ ဗဟိုု၏ လက္ေ၀ခံမဟုုတ္ပါ။ ၄င္းတိုု႔သည္ လြတ္လပ္၍ ၄င္းတိုု႕၏ အာဏာသက္ေရာက္ေသာ ေနရာေဒသတြင္ ကိုုယ့္ၾကမၼာကိုုယ္ဖန္တီးႏိုုင္သည္။ ထိုု႔အျပင္ အေျခခံဥပေဒျပင္ဆင္ႏိုုင္ရန္အတြက္ ျဖတ္သန္းရသည့္ ရႈပ္ေထြးမႈရွိသည့္ ျဖစ္စဥ္သည္ အေျပာင္းအလဲ နည္းတူ အေရးပါသည္ ဆိုုသည့္ မူကိုုလည္း မီးေမွာင္းထိုုးျပပါသည္။

ျမန္မာႏိုု္င္ငံ၏ အေျခခံဥပေဒျပင္ဆင္ျခင္းဆိုုင္ရာလုုပ္ငန္းစဥ္သည္ အေရးႀကီးသည့္အေျခခံဥပေဒ အေျပာင္းအလဲျဖစ္ေပၚရန္အတြက္ အတားအဆီးျဖစ္ေနသည္မွာ ျငင္းစရာမရွိပါ။ အဘယ္ေၾကာင့္ ဆိုုေသာ္ တပ္မေတာ္ကာကြယ္ေရး ဦးစီးခ်ဳပ္အား ျပည္ေထာင္စုုလြတ္ေတာ္တြင္ တပ္ကိုုယ္စားလွယ္မ်ားျဖင့္ ၂၅ ရာခိုုင္ႏႈန္းေသာ ေနရာကိုုျဖည့္ႏိုုင္သည့္ အခြင့္အာဏာေပးထားေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ ထိုုေၾကာင့္ တပ္မေတာ္မွ အေျခခံဥပေဒျပဳျပင္ရန္အဆိုုျပဳမႈမ်ားကိုု ဗီတိုုအာဏာျဖင့္ ပယ္ခ်ခြင့္ရသြားေစသည္။ သိုု႔ေသာ္ေျပာင္းလဲမႈမျပဳလုုပ္ႏိုုင္ဟုုမဆိုုလိုုပါ။ အေျခခံဥပေဒအေသးစားျပင္ဆင္မႈမ်ားကိုု ၂၀၁၅အတြင္း ျပဳလုုပ္ခဲ့ၿပီးျဖစ္သည္။ ယခုုကဲ့သိုု႔ အတားအဆီးထားရွိျခင္းအားျဖင့္ စစ္တပ္၏ အာဏာကိုု ထိန္းသိမ္းထားသည္မွာ ျငင္းဖြယ္မရွိပါ။ အျခားစကားလံုုးမ်ားျဖင့္ဆိုုလ်င္ ထိုုကဲ့သိုု႔ အတားအဆီးသည္ လြဲမွားေသာအေၾကာင္းရင္းမ်ားေၾကာင့္သာတည္ရွိေနၿပီး အျခားဖယ္ဒရယ္ ႏိုုင္ငံမ်ားတြင္ ေတြ႕ရေလ့ရွိသည့္ တရား၀င္မႈရွိေသာ အေၾကာင္းအရင္းမ်ားေၾကာင့္မဟုုတ္ပါ။

ယခုုအေျခအေနတိုုင္းဆိုုလ်င္ အေျခခံဥပေဒျပင္ဆင္ျခင္းကိုု ျပည္နယ္ႏွင့္တိုုင္းမ်ား သိုု႔မဟုုတ္ လူနည္းစုု တိုုင္းရင္းသားမ်ား၏ သေဘာတူညီမႈမပါလ်င္လည္း ျပဳလုုပ္ႏုုိင္မည္ျဖစ္သည္။ သိုု႔ေသာ္ ျပည္နယ္ႏွင့္တိုုင္းမ်ား သိုု႔မဟုုတ္ တိုုင္းရင္းသားအုုပ္စုုမ်ားမပါပဲ ဗဟိုုမွ အေျခခံဥပေဒ ျပင္ဆင္မႈျပဳလုုပ္လ်င္ မ်ားစြာအက်ိဳးသက္ေရာက္မႈ ရွိႏုုိင္ပါသည္။

NLD အေနျဖင့္ ၂၀၀၈ ဖြဲ႕စည္းပံုုအေျခခံဥပေဒတြင္ပါသည့္ အေျခခံဥပေဒ ျပင္ဆင္ေရးလုုပ္ငန္းစဥ္ကိုု လံုုေလာက္မႈမရွိဟုု လက္ခံထားပံုုရသည္။ ၄င္းတိုု႔အေနျဖင့္ တိုုင္းရင္းသား လူနည္းစုုမ်ား ပါ၀င္ေသာ အေျခခံဥပေဒျပင္ဆင္ေရးလုုပ္ငန္းစဥ္သည္ အေရးပါသည္ကိုု သိျမင္လာသည္။ ထိုု႔ေၾကာင့္ ၂၁ ပင္လံုုညီလာခံအား အလြန္အေလးထားခဲ့ပါသည္။

NLD အေနျဖင့္ ယခုုအခါ အေျခခံဥပေဒျပင္ဆင္ျခင္းကိုု ေဆာင္ရြက္ႏိုုင္ရန္ လႊတ္ေတာ္ပူးေပါင္း ေကာ္မတီ မွတဆင့္ ၾကိဳးပမ္းေနေသာ္လည္း ၄င္းတိုု႔အေနျဖင့္ အဆိုုျပဳမည့္ ျပင္ဆင္မည့္အခ်က္မ်ားကိုု ျပည္သူလူထုုမွ ေထာက္ခံမႈရရန္အတြက္ ႀကိဳးပမ္းရန္ မေမ့သင့္ပါ။ တိုုင္းရင္းသားလူမ်ိဳးစုုမ်ားႏွင့္ တိုုင္ပင္ေဆြးေႏြးျခင္း၊ ၄င္းတိုု႔၏ အျမင္မ်ားကိုု အမွန္တကယ္ ထည့္သြင္းစဥ္းစားသင့္ပါသည္။

၄င္းတိုု႔၏ အဆိုုျပဳခ်က္မ်ားကိုု တရား၀င္မႈရယူရန္အတြက္ တိုုင္ပင္ေဆြးေႏြးမႈမ်ား က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႕ ေဆာင္ရြက္ရန္ ႏွင့္ ညိွႏိႈင္းမႈမ်ားျပဳလုုပ္ရန္လိုုအပ္သည္။ ထိုုနည္းလမ္းအားျဖင့္ NLD အေနျဖင့္ တပ္မေတာ္အား ၄င္းတိုု႔အဆိုုျပဳခ်က္မ်ားလက္ခံလာရန္ တြန္းအားေပးႏိုုင္ဖိုု႔ လြယ္ကူေစပါမည္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုုၾကည္၏ သိပ္မၾကာေသးသည့္အခိ်န္က ေပးခဲ့သည့္မွတ္ခ်က္တြင္ “အေရးႀကီးဆံုုးက ျပည္သူလူထုုရဲ႕ အခန္းက႑ျဖစ္တယ္” ဟုုပါရွိပါသည္။ ယင္းကဲ့သိုု႔ မွတ္ခ်က္သည္ ေကာင္းေသာနိမိတ္ျဖစ္ပါသည္။ ျပည္သူလူထုု၏ ေထာက္ခံမႈႏွင့္ အရပ္ဘက္အဖြဲ႕အစည္းမ်ား တဖက္တခ်က္တြင္ရွိေနလ်င္ NLD အေနျဖင့္ လိုုအပ္ေနေသာ ႏိုုင္ငံေရးအင္အား လက္နက္ တပ္ဆင္ၿပီးသားျဖစ္ပါမည္။

ပိုုအေရးႀကီးသည္မွာ ပူးေပါင္းလႊတ္ေတာ္ေကာ္မတီအေနျဖင့္ လက္ရွိအေျခခံဥပေဒျပင္ဆင္သည့္ လုုပ္ငန္းစဥ္ကိုု ျပင္ဆင္ရန္ စဥ္းစားသင့္သည္။ ဖယ္ဒရယ္မူအား ဖြဲ႕စည္းပံုုအေျခခံဥပေဒတြင္ ထည့္သြင္းေရးသားေဖာ္ျပျခင္းျဖင့္ တရား၀င္အသိအမွတ္ျပဳမႈ ျပဳလုုပ္သင့္သည္။ NLD အေနျဖင့္ ဖယ္ဒရယ္ရရွိရန္ အမွန္တကယ္ ႀကိဳးပမ္းလိုုလ်င္ ဗဟိုုလြတ္ေတာ္မွ တဖက္သတ္ အေျခခံဥပေဒျပင္ဆင္ႏိုုင္မည့္ အေျခအေနမွ တိုုင္းႏွင့္ ျပည္နယ္မ်ား၊ တိုုင္းရင္းသားလူနည္းစုုမ်ားကိုု ကာကြယ္သင့္သည္။ အားလံုုးပါ၀င္မႈရွိသည့္ ဖယ္ဒရယ္ဒီမိုုကေရစီအေနျဖင့္ ထိုုထက္ နိမ့္ခ်ကာ မေတာင္းဆိုုသင့္ပါ။

Photo credit to Win Hlaing/Facebook Accessed from https://www.rfa.org/…/protesters-in-myanmars-bago-region-ca…