"L" ဟူသည့္ စကားလံုး The “L” word (See English below)

‘ေဒသတြင္းအေျခအေနႏွင့္ ေလ်ာ္ညီစြာေဆာင္ရြက္ျခင္း’ (localisation) အေၾကာင္းအရာကို ယခုေနာက္ပိုင္းတြင္ ပို၍ ေဆြးေႏြးလာၾကသည္ကိုေတြ႕ရပါသည္။ လာမည့္ ရက္သတၱပတ္မ်ားတြင္ PK Forum မွ localisation ျဖစ္စဥ္တြင္ ပါ၀င္ေဆာင္ရြက္ေနက်သူမ်ားထံမွ အၾကံျပဳေဆြးေႏြးခ်က္မ်ားကိုလည္း ေဖာ္ျပသြားမည္ျဖစ္ပါသည္။ ယခု မိတ္ဆက္ေဆာင္းပါးတြင္မူ မၾကာေသးမွီမွ စတင္ခဲ့သည္ လုပ္ေဆာင္မႈ ၂ခုကို အက်ဥ္းရံုးမိတ္ဆက္သြားမည္ျဖစ္ပါသည္။

လြန္ခဲ့ေသာ ၂ႏွစ္ အတြင္းတြင္ localisation ႏွင့္ ပတ္သက္၍ ျမန္မာႏိုင္ငံရွိ အရပ္ဘက္အဖြဲ႕အစည္းမ်ား၏ ေဆြးေႏြးမႈမ်ားတြင္ တိုးတက္မႈ ႏွစ္ခု ႏွင့္ပတ္သက္၍ စတင္ေျပာဆိုလာၾကပါသည္။

၂၀၁၅တြင္ UNOCHA မွ ကမၻာ့လူသားခ်င္းစာနာမႈဆိုင္ရာအေရးေပၚအေျခအေနမ်ားအတြက္ စုစုေပါင္း ရံပံုေငြ ေဒၚလာ ၁၉ .၈ ဘီလီယံခန္႔ လိုအပ္မည္ဟု ခန္႔မွန္းခဲ့ပါသည္။ သို႔ေသာ္ ေဒၚလာ ၁၀.၉ ဘီလီယံ ခန္႔သာ အလွဴရွင္မ်ားမွပံ့ပိုးေပးႏိုင္ခဲ့သည္။ လူသားခ်င္းစာနာမႈဆိုင္ရာရံပံုေငြလိုအပ္မႈႏွင့္ ရရွိမႈကြာဟခ်က္ မွာ ၄၅ ရာခိုင္ႏႈန္းရွိၿပီး တစ္ႏွစ္ထက္တစ္ႏွစ္ ကြာဟမႈပိုႀကီးလာပါသည္။

Grand Bargain ဆုိသည့္ အစီအစဥ္အသစ္ကို ကမၻာ့လူသားခ်င္းစာနာမႈဆိုင္ရာထိပ္သီးညီလာခံကို ၂၀၁၆ ေမလတြင္ျပဳလုပ္ခဲ့ပါသည္။ အဓိကရည္ရြယ္ခ်က္မွာ လက္ရွိရထားေသာ ရံပံုေငြမ်ားကို ပို၍ ထိေရာက္စြာ အသံုးျပဳႏိုင္ရန္ျဖစ္သည္။ သေဘာတူလက္မွတ္ေရးထိုးေသာႏုိင္ငံမ်ားအေနျဖင့္ လူသားခ်င္းစာနာမႈဆိုင္ရာ ရံပံုေငြမ်ားကို ပို၍အက်ိဳးရွိစြာအသံုးျပဳႏိုင္ဖို႔ ကတိက၀တ္ျပဳခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ျမန္မာႏုိင္ငံရွိ အဓိကအလွဴရွင္ အဖြဲ႕အစည္းမ်ား ႏွင့္ UN အဖြဲ႕အစည္းအမ်ားစုသည္ Grand Bargain ကို လက္မွတ္ထိုးခဲ့ၿပီးသား ျဖစ္ပါသည္။

ထို Grand Bargain အေကာင္အထည္ေဖာ္ေရး လမ္းညႊန္ခ်က္တြင္ ေခါင္းစဥ္ ၁၀ခု ရွိၿပီး တိတိက်က်သတ္မွတ္ထားေသာ ကတိက၀တ္ျပဳမႈ ၅၁ခုရွိသည္။ ထိုကတိက၀တ္မ်ားကို လိုက္နာေဆာင္ ရြက္ျခင္းျဖင့္ ေဒၚလာ ၁ ဘီလီယံခန္႔ ေငြကုန္က်သက္သာမည္ဟု လမ္းညႊန္အားျပဳစုေသာသူမ်ားမွ ခန္႔မွန္းခဲ့ ပါသည္။ ထိုပိုထြက္လာေသာရံပံုေငြမ်ားကို အထူးအကူအညီလိုအပ္ေနေသာ လူမႈအသိုင္းအ၀န္းမ်ား အတြက္ အသံုးခ်ႏုိင္မည္ျဖစ္သည္။

ျမန္မာျပည္တြင္းရွိအရပ္ဘက္အဖြဲ႕အစည္းမ်ားမွ အထူးစိတ္၀င္စားမႈရွိေသာ ေခါင္းစဥ္မွာ ‘ေရွ႕တန္းရွိ အကူအညီေပးလုပ္ငန္းေဆာင္ရြက္သူမ်ား’ သို႔မဟုတ္ ပို၍အသိမ်ားေသာစကားလံုးမွာ ‘ေဒသတြင္း အေျခအေနႏွင့္ ေလ်ာ္ညီစြာေဆာင္ရြက္ျခင္း’ ျဖစ္သည္။ ထိုေအာက္တြင္ လိုက္နာရမည့္ ကတိက၀တ္ ၆ခ်က္ ရွိသည္။ ၄င္းတို႔မွာ -

၁) ေဒသခံႏွင့္ ျပည္တြင္းအကူအညီေပးလုပ္ငန္းေဆာင္ရြက္သူမ်ား၏ အဖြဲ႕အစည္းဆိုင္ရာစြမ္းေဆာင္ရည္ ျဖည့္ဆည္းရန္အတြက္ တစ္ႏွစ္ထက္တစ္ႏွစ္ ပို၍ ရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံျခင္း၊

၂) ျပည္တြင္းရွိကူညီေဆာင္ရြက္သူမ်ားမွ အလွဴရွင္မ်ား၊ အဖြဲ႕အစည္းမ်ားႏွင့္ လက္တြဲေဆာင္ရြက္ရန္ အဟန္႕အတားျဖစ္ေစသည့္ အတားအဆီးမ်ားကို ေလ ွ်ာ့ခ်ျခင္း သို႔မဟုတ္ ဖယ္ရွားျခင္း၊

၃) ျပည္တြင္းရွိကူညီေဆာင္ရြက္သူမ်ားကို ႏုိင္ငံတကာအဆင့္ညိွႏိႈင္းေဆာင္ရြက္သည့္ ယႏၱယားမ်ားတြင္ ပါ၀င္ေစျခင္း၊

၄) ၂၀၂၀တြင္ ႏုိင္ငံတကာလူသားခ်င္းစာနာမႈဆိုင္ရာအေထာက္အပံ့၏ ၂၅ရာခိုင္ႏႈန္းကို ျပည္တြင္း အကူအညီေပး လုပ္ငန္းေဆာင္ရြက္သူမ်ားထံသို႔ တိုက္ရိုက္ျဖစ္ႏုိင္သမ ွ် လႊဲေပးျခင္း၊

၅) Localization အမွတ္အသားေပတံေဖာ္ထုတ္ကာ ျပည္တြင္းလူသားခ်င္းစာနာမႈဆိုင္ရာကူညီ ေဆာင္ရြက္ေပးသူမ်ားထံ တိုက္ရိုက္ျဖစ္ေစ၊ တဆင့္ခံျဖစ္ေစ ေရာက္ေသာ ရံပံုေငြမ်ားကို တိုင္းတာျခင္း၊

၆) ျပည္တြင္းလူသားခ်င္းစာနာမႈဆိုင္ရာ ကူညီေဆာင္ရြက္ေပးသူမ်ား၏ အကူအညီ ပိုမိုပါ၀င္ကာ ကူညီမႈအရည္အေသြး ပိုတိုးတက္ေစေသာ ရံပံုေငြယႏၱယားမ်ားကို ပိုမို အသံုးျပဳျခင္း စသည္တို႔ျဖစ္သည္။

ထို႔အျပင္ Charter for Change (C4C) ကို ၂၀၁၆တြင္ စတင္ခဲ့ပါသည္။ ထိုတြင္ လက္မွတ္ေရးထိုးခဲ့ေသာ ႏုိင္ငံတကာအဖြဲ႕အစည္းမ်ားအေနျဖင့္ ျပည္တြင္းရွိ သက္ဆိုင္သူမ်ားႏွင့္ ၄င္းတို႕အလုပ္လုပ္ပံုအပါအ၀င္ ဆက္ႏြယ္မႈပုံသ႑ာန္အထိ ေျပာင္းလဲမည္ဟု ကတိက၀တ္ျပဳက်သည္။ ထို Charterသည္လည္း အထူး သျဖင့္ localisation ႏွင့္ လူသားခ်င္းစာနာမႈဆိုင္ရာအကူအညီေပးေရးအေပၚတြင္ အထူးျပဳပါသည္။

ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ လက္ရွိလည္ပတ္ေနေသာ ႏိုင္ငံတကာအစိုးရမဟုတ္ေသာအဖြဲ႕အစည္းမ်ားသည္ ထို Charter ကိုသေဘာတူလက္မွတ္ထိုးခဲ့ၿပီး ျဖစ္ပါသည္။ ကမၻာတ၀န္းတြင္ ျပည္တြင္းအရပ္ဘက္အဖြဲ႕အစည္း ေပါင္း ၂၀၀ေက်ာ္ခန္႔ လက္မွတ္ေရးထိုးခဲ့ၿပီးျဖစ္ကာ ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္မူ ဧရာ၀တီလူမႈေရးအသင္းအဖြဲ႕မွလည္း လက္မွတ္ထိုးခဲ့ပါသည္။

ေမ ၂၀၁၈ ေနာက္ဆံုးထားကာေဆာင္ရြက္ရမည့္ Charter for Change (C4C) localisation ကတိက၀တ္မ်ားမွာ -

၁) လူသားခ်င္းစာနာမႈဆိုင္ရာရံပံုေငြမ်ား၏ အနည္းဆံုး၂၀ရာခိုင္ႏႈန္းကို ျပည္တြင္း အစိုးရမဟုတ္ေသာ အဖြဲ႕အစည္းမ်ားထံ လႊဲေပးျခင္း၊

၂) ထိုသို႔လႊဲေျပာင္းေပးေသာ ရာခိုင္ႏႈန္း သို႔မဟုတ္ ပမာဏကို ပြင့္လင္းျမင္သာစြာေဖာ္ျပျခင္း၊

၃) မိတ္ဖက္ျပဳျခင္းဆိုင္ရာ အေျခခံစည္းမ်ဥ္းမ်ားကို ထပ္မံအတည္ျပဳျခင္း၊

၄) အေရးေပၚအေျခအေနမ်ားတြင္ ျပည္တြင္း အစိုးရမဟုတ္ေသာအဖြဲ႕အစည္းမ်ားမွ ၀န္ထမ္းခန္႔အပ္ရာတြင္ ၾကံဳႏိုင္သည့္ မလိုလားအပ္ေသာ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈမ်ားကို ကာကြယ္ျခင္း၊ ေျဖရွင္းျခင္း၊

၅) ထပ္ဆင့္စာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္ဆိုေဆာင္ရြက္ျခင္းႏွင့္ပတ္သက္၍ အေလးထားေဆာင္ရြက္ျခင္း၊ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ် မွတ္ရာတြင္ တန္းတူညီမ ွ်ရွိရန္ သတိထားေဆာင္ရြက္ျခင္း၊

၆) ျပည္တြင္းလုပ္ငန္းေဆာင္ရြက္သူမ်ား၏ အေရးပါမႈကို အလွဴရွင္မ်ားနားလည္သေဘာေပါက္ေစရန္ အေလးထားေဆာင္ရြက္ျခင္း၊

၇) ခိုင္မာသည့္ အဖြဲ႕အစည္းဆိုင္ရာအေထာက္အပံ့ႏွင့္ စြမ္းေဆာင္ရည္ဖြံ႕ျဖိဳးေရးအတြက္ ပံ့ပိုးေပးျခင္း၊

၈) ျပည္တြင္းလႈပ္ရွားေဆာင္ရြက္သူမ်ား၏ အေရးပါမႈကို မီဒီယာႏွင့္ အမ်ားျပည္သူမ်ားသိရွိေစရန္ ျမွင့္တင္ေပးျခင္း စသည္တို႔ျဖစ္သည္။

Recently there has been increasing discussion of “localisation”. Over the coming weeks, the Forum will host comments from some of those engaged with the localisation process in Myanmar. This Introductory post summarises two recent initiatives.

by PK Forum.

In the last two years, two new developments have entered the discussion of “localisation” within Myanmar civil society.

In 2015 UNOCHA estimated the global humanitarian funding requirements at $19.8 billion. Only $10.9 billion was provided by donors. The humanitarian funding gap was 45% and growing.

The Grand Bargain was launched at the World Humanitarian Summit in May 2016 and aims to make better use of current donor funding. The signatories commit themselves to more efficient delivery of humanitarian aid. All of the main donors in Myanmar and the UN agencies have signed the Grand Bargain.

There are 51 specific commitments in 10 groups (or work-streams) in the implementation guide[1] for the Grand Bargain. The drafters estimate that implementing these commitments could save around $1 billion. These savings could then be directed to affected populations.

Most interest amongst Myanmar civil society has been in work-stream #2 called “Front-line Responders” or more commonly “Localisation”. The six commitments to localisation are:

1) Grand Bargain commitments to localisation by donors and UN agencies

2) Increase multi-year investment in the institutional capacities of local (& national) responders,

3) Remove or reduce barriers that prevent organisations and donors from partnering with local responders

4) Include local responders in international coordination mechanisms

5) By 2020, direct at least 25 per cent of international humanitarian funding to local responders (as directly as possible).

6) Develop a ‘localisation’ marker to measure direct and indirect funding to local responders.

7) Make greater use of funding mechanisms which increase and improve assistance by local responders.

The Charter for Change (C4C) was also launched in 2016. Its INGO signatories commit to change the way they work with and relate to national actors. The Charter[2] focuses specifically on Localisation and on humanitarian aid.

Many of the INGOs working in Myanmar have signed the Charter – here[3]. Globally, over 200 national CSOs have also endorsed it including Airavati from Myanmar. Charter for Change (C4C) commitments to localisation by May 2018 are:

1) Pass at least 20 per cent of their humanitarian funding to national NGOs

2) Publish the amount/percentage of funding passed to NNGOs

3) Reaffirm principles of partnership

4) Address and prevent negative impact of recruiting NNGO staff during emergencies

5) Address subcontracting and ensure equality in decision-making

6) Emphasise the importance of national actors to donors

7) Provide robust organisational support and capacity building

8) Promote the role of local actors to media and the public

References:

[1] https://reliefweb.int/sites/reliefweb.int/files/resources/Grand_Bargain_final_22_May_FINAL-2.pdf

[2] https://charter4change.files.wordpress.com/2016/02/charter-for-change-july-20152.pdf

[3] https://charter4change.org/signatories/