Is federalism necessary for democracy in Myanmar? ျမန္မာႏိုုင္ငံ ဒီမိုုကေရစီအတြက္ ဖယ္ဒရယ္လိုုအပ္ပါသလ

ဖိုုရမ္စာမ်က္ႏွာတြင္ ဖယ္ဒရယ္အေၾကာင္းမေရးျဖစ္တာ အေတာ္ၾကာခဲ့ၿပီျဖစ္သည္။ ယခင္ ကြ်န္ေတာ္ ေရးခဲ့ေသာ ေဆာင္းပါးမ်ားအတြက္ ေမးခြန္းမ်ား၏ အေျဖကိုု ယခုုေဆာင္းပါးတြင္ ၾကိဳးစားၿပီးေျဖခ်င္ပါသည္။

ကြ်န္ေတာ္အဓိက အာရံုုစိုုက္မိေသာ ေမးခြန္းတစ္ခုုကေတာ့ “ဖယ္ဒရယ္က မရွိမျဖစ္လိုုအပ္တဲ့အရာတစ္ခုုလား?” ဟူ၍ျဖစ္သည္။

နယ္နမိတ္ႀကီးမား၍ တိုုင္းရင္းသားလူမ်ိဳးစံုုလင္လွေသာႏိုုင္ငံမ်ားတြင္ ဖယ္ဒရယ္စနစ္သည္ ဒီမိုုကေရစီ အတြက္ လိုုအပ္ေသာ အေျခအေနတစ္ခုုလားဟူ၍ ေမးခြန္းသည္ ႏိုုင္ငံေရးသိပၺံပညာရွင္မ်ား၊ ႏိုုင္ငံတည္ေဆာက္သူမ်ားကိုု ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ရႈပ္ေထြးမႈျဖစ္ေစခဲ့သည္။

လြန္ခဲ့ေသာ ၁၈၀၀ခုုႏွစ္ကာလမ်ားတြင္ John Stuart Mill ဟူသည့္ အေနာက္ႏိုု္င္ငံမ်ားတြင္ လႊမ္းမိုုးမႈ အရွိဆံုုး ႏိုု္င္ငံေရးအေတြးအေခၚပညာရွင္တစ္ဦးက ေျပာဆိုုသည္မွာ ဒီမိုုကေရစီသည္ ေသးငယ္ၿပီး ကြဲျပားမႈမရွိသည့့္ ႏိုုင္ငံမ်ားအတြက္သာ ျဖစ္ႏုုိ္င္သည္ဟုု ဆိုုသည္။

အေမရိကန္ႏိုုင္ငံ၏ အေျခခံဥပေဒေရးဆြဲခဲ့သူမ်ား ျပဳလုုပ္ခဲ့ေသာ အေရးၾကီးသည့္တီထြင္မႈတစ္ခုုမွာ ဖယ္ဒရယ္စနစ္ ျဖစ္သည္။ အဓိပၺယ္မွာ အစိုုးရသည္ လံုုေလာက္စြာေသးငယ္ေသာေၾကာင့္ လူထုုပါ၀င္ရန္ အေျခအေနပိုုေပးသည္။ အမ်ားစုု ဆိုုသည္မွာလည္း တစ္ေနရာႏွင့္တစ္ေနရာထပ္တူက်ႏုုိင္သည္။ တစ္ခ်ိန္တည္းတြင္ အားေကာင္းေသာ ဗဟိုုအစိုုးရသည္ စီးပြားေရးဖြံ႕ျဖိဳးတိုုးတက္ရန္ႏွင့္ လံုုျခံဳေရးကိုုျမွင့္တင္ေပးရမည္ျဖစ္ကာ တိုုင္းႏွင့္ျပည္နယ္မ်ားကေတာ့ ၄င္းအား အာဏာရွင္ကဲ့သိုု႔မျဖစ္လာႏိုုင္ရန္ ေစာင့္ၾကည့္ၿပီး ထိုုကဲ့သိုု႔အေျခအေနမွ ကာကြယ္သြားဖိုု႔ျဖစ္သည္။

ထိုု႔အျပင္ ဒီမိုုကေရစီႏွင့္ဆက္စပ္ ဦးေဆာင္အေတြးအေခၚပညာရွင္မ်ားလည္းျဖစ္၊ ဖယ္ဒရယ္ပညာရွင္ လည္းျဖစ္သည့္ Al Stepan (1999) အေနျဖင့္ ထိုုထက္ပိုုၿပီး အေရွ႕ေရာက္ကာ ျပန္ေဆြးေႏြးသည္မွာ ဖယ္ဒရယ္သည္ ႀကီးမားၿပီး လူမ်ိဳးစံုုလင္သည့္ ဒီမိုုကေရစီႏိုုင္ငံမ်ားအတြက္ အမွန္တကယ္ လိုုအပ္သည္ဟုုေအာက္ပါအတိုုင္းဆိုုခဲ့သည္။ “ကြ်န္ေတာ္ျမင္တာေတာ့ အင္ဒိုုနီးရွား၊ ရုုရွား၊ ႏိုုင္ဂ်ီးရီးယား၊ တရုုတ္၊ ျမန္မာစတဲ့ႏိုုင္ငံေတြ အေနနဲ႕ တည္ျငိမ္တဲ့ ဒီမိုုကေရစီရဖိုု႔အတြက္ဆိုုလ်င္ ယဥ္ေက်းမႈစံုုလင္ျခင္း၊ လူမႈ-စီးပြားေရးတိုုးတက္ဖိုု႔အတြက္ ခိုုင္ခံသည့္ စြမ္းေဆာင္မႈရွိျခင္း၊ ႏိုုင္ငံသားမ်ား တန္းတူ ညီမွ်မႈရွိဖိုု႔အတြက္ ေယဘူယ်စံႏႈန္းစတာေတြကိုု ျဖစ္ထြန္းေစတဲ့ လက္ေတြ႕အလုုပ္ျဖစ္မယ့္ ဖယ္ဒရယ္စနစ္ေတြကိုု ေဖာ္ထုုတ္ရမယ္”

ယေန႔ေခတ္ကာလတြင္ ႀကီးမားၿပီး တိုုင္းရင္းသားလူမ်ိဳးစံုုလင္စြာျဖင့္ တည္ေထာင္ထားသည့္ ဒီမိုုကေရစီအားလံုုးနီးပါးသည္ ဖယ္ဒရယ္စနစ္က်င့္သံုုးပါသည္။ အိႏိၵယႏိုုင္ငံမွစတင္ကာ ဘရာဇီး၊ အီသီယိုုးပီးယား၊ စပိန္ စသည့္ ႏိုုင္ငံမ်ားပါ၀င္သည္။ အင္ဒိုုနီးရွားႏိုု္င္ငံကေတာ့ အျငင္းပြားဖြယ္ရာ သီးသန္႔ ပံုုစံျဖစ္ေနသည္။ သိုု႔ေသာ္လည္း ၄င္းႏိုု္င္ငံ၏ အေျခခံဥပေဒမွာေတာ့ ဗဟိုုခ်ဳပ္ကိုုင္မႈကိုုေလ ွ်ာ့ခ်ထားသည္(ယခုုျမန္မာႏိုုင္ငံကဲ့သိုု႔)။ ထိုု႔အျပင္ Aceh ႏွင့္ Papua ျပည္နယ္မ်ားႏွင့္ ဖယ္ဒရယ္အေျခခံသည့္ သေဘာတူညီမႈမ်ားထားရွိသည္။

အားလံုုးျခံဳငံုုၾကည့္လိုုက္လ်င္ ဖယ္ဒရယ္သည္(ျမန္မာႏိုုင္ငံအတြက္) မရွိမျဖစ္လိုုအပ္ခ်က္လား? ကြ်န္ုုပ္အေနနဲ႕ေျဖရလ်င္ စစ္မွန္ေသာ ဒီမိုုကေရစီရွိဖိုု႕ဆိုုလ်င္ေတာ့ လိုုအပ္သည္။ စစ္မွန္သည့္ ဖယ္ဒရယ္လည္း လိုုအပ္ပါသည္။

ထိုု႔အျပင္ ေဖာ္ျပခဲ့ေသာ အျခားေမးခြန္းမ်ားကေတာ့ အနည္းႏွင့္အမ်ား ဘာသာေရးက ဖယ္ဒရယ္ႏွင့္ မည္ကဲ့သိုု႔ သက္ဆိုုင္သနည္း ဟူ၍ျဖစ္သည္။

အမွန္တကယ္ေတာ့ ထိုုေမးခြန္းကိုုပဲ ဒီမိုုကေရစီအေၾကာင္း ေဆြးေႏြးသည့္အခါတြင္ ေမးလိုု႕ရပါသည္။ ဘာသာေရးကိုု ႏိုု္င္ငံေရးႏွင့္သီးျခားထားရွိျခင္းက ဖယ္ဒရယ္အတြက္ လိုုအပ္သည့္ အေျခအေနတခုုေလာ?

အာရွတိုုက္ျပင္ပရွိ လက္ရွိဖယ္ဒရယ္ဒီမိုုကေရစီႏိုု္င္ငံမ်ားအားလံုုးသည္ ႏိုုင္ငံေရးကိုု ဘာသာေရးႏွင့္ သီးသန္႔ခြဲထားသည္။ အစိုုးရတြင္ ဘာသာေရးအခန္းက႑မရွိပါ။ ဖယ္ဒရယ္၏ အေျခခံစည္းမ်ဥ္းျဖစ္ေသာ ကြဲျပားမႈထဲတြင္ စည္းလံုုးမႈရွိျခင္း ဟုုဆိုုေသာ အခ်က္ႏွင့္ သက္ဆိုုင္ေနပါသည္။

လူမ်ိဳးတစ္ခုု၊ ဘာသာေရးတစ္ခုုအေပၚတြင္အေျခခံေသာ ႏိုုင္ငံအမွတ္အသားသည္ ထိုုအုုပ္စုုထဲတြင္ မပါေသာ အျခားသူမ်ားကိုု ဖယ္ထုုတ္ထားၿပီးသားျဖစ္ေနသည္။ ထိုုကဲ့သိုု႔အဖြဲ႕မ်ားအေနျဖင့္ ႏိုုင္ငံသည္ ၄င္းတိုု႔ကိုု ကိုုယ္စားမျပဳဟုုခံစားရလ်င္ သူတိုု႔အတြက္လည္း ႏိုု္င္ငံအေပၚ သစၥာရွိမႈ ေမြးျမဴႏိုုင္ဖိုု႔ ခက္ခဲပါလိမ့္မည္။ ထိုုမွတဆင့္ ခြဲထြက္ေရးဦးတည္သည့္ ပဋိပကၡ သာျဖစ္ေပၚလာပါလိမ့္မည္။

ထိုု႔ေၾကာင့္ ႏိုု္င္ငံတစ္ခုုတြင္ လူမ်ိဳး၊ဘာသာ ကြဲျပားစံုုလင္မႈရွိလ်င္ ၄င္းအေနျဖင့္ ႏိုု္င္ငံေရးႏွင့္ ဘာသာေရး ခြဲျခားထားသင့္သည္။

အာရွတိုုက္အတြင္း အခ်ိဳ႕အစၥလာမစ္ႏိုုင္ငံအနည္းစုုမွာ ဖယ္ဒရယ္စနစ္က်င့္သံုုးေနသည္ဆိုသည္မွာ အမွန္ျဖစ္သည္။ သိုု႔ေသာ္ ၄င္းတိုု႕မွာ လက္ရွိ (သိုု႔မဟုုတ္ ယခင္က) အာဏာရွင္စနစ္ သိုု႔ ဒီမိုုကေရစီ တ၀က္တျပတ္သာ က်င့္သံုုးပါသည္။ ထိုုႏိုုင္ငံမ်ားတြင္ ေနထိုုင္သူအားလံုုးနီးပါးသည္ မြတ္စလင္ျဖစ္ၿပီး (ဘာသာေရးစံုုလင္မႈမရွိပါ) မေလးရွားႏိုု္င္ငံကိုု ဥပမာေပးရလ်င္ မြတ္စလင္ မဟုုတ္ေသာ အျခားလူမ်ားသည္ ဒုုတိယတန္းစားႏိုုင္ငံသားမ်ားသာျဖစ္သည္။

ေနာက္ဆံုုးေမးခြန္းမ်ားကေတာ့ တိက်သည့္ အေျခခံဥပေဒေျပာင္းလဲမႈျပဳလုုပ္ျခင္း ႏွင့္ အာဏာခြဲေ၀ျခင္း စသည္တိုု႔ႏွင့္ ပတ္သက္ပါသည္။

ကြ်န္ေတာ့္အျမင္မွာေတာ့ လႊတ္ေတာ္မ်ားႏွင့္ အုုပ္ခ်ဳပ္ေရးမ႑ိဳင္စသည္တိုု႕တြင္ စစ္တပ္၏ အခန္းက႑ပါ ေနျခင္းသည္ ဒီမိုုကေရစီႏွင့္ ဖယ္ဒရယ္ႏွစ္ခုုစလံုုးကိုု အလုုပ္မျဖစ္ေစပါ။

ထိုု႔အျပင္ ကြ်န္ုေတာ္အေနျဖင့္ လက္ရွိအေျခခံဥပေဒသည္ ဖယ္ဒရယ္ႏွင့္အေတာ္နီးစပ္ေနၿပီ ဟုု ေဆြးေႏြးခဲ့ၿပီးျဖစ္သည္။ ဒီထက္ ဖယ္ဒရယ္ပုုံသ႑ာန္ပိုုပီျပင္ႏိုုင္ရန္အတြက္ အဓိက အေျပာင္းအလဲေဆာင္ရြက္ရန္မွာ တိုုင္းႏွင့္ ျပည္နယ္မ်ား၏ ၀န္ၾကီးခ်ဳပ္မ်ားကိုု သက္ဆိုုင္ရာလႊတ္ေတာ္မ်ားမွ ေရြးခ်ယ္ကာ သမၼတထံသိုု႔မဟုုတ္ပဲ ၄င္းတိုု႔ထံသိုု႔သာ တာ၀န္ခံေစသည့္ စနစ္သိုု႔ေျပာင္းလဲရန္ျဖစ္သည္။

ဒုုတိယတစ္ခ်က္မွာ အာဏာခြဲေ၀မႈကိုုလည္း ေျပာင္းလဲရမည္ျဖစ္သည္။ လက္ရွိအေျခအေနတြင္ ဗဟိုုအစိုုးရသည္ အလြန္အင္အားရွိကာ အာဏာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ယူထားပါသည္။ ထိုု႔အျပင္ တိုုင္းႏွင့္ျပည္နယ္မ်ား ရထားေသာ အာဏာ ေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ားသည္လည္း ဗဟိုုအစုုိးရမွျပဌာန္းထားေသာဥပေဒမ်ားအေပၚတြင္ မူတည္ေနသည္။

ဖယ္ဒရယ္ႏိုုင္ငံအမ်ားစုု၏ တုုိင္းႏွင့္ျပည္နယ္အဆင့္အစိုုးရမ်ားသည္ အနည္းဆံုုးေတာ့ က်န္းမာေရး၊ ပညာေရး၊ ေျမယာ၊ သဘာ၀သယံဇာတ၊ တရားဥပေဒစိုုးမိုုးေရး ႏွင့္ အခြန္စီမံခန္႕ခြဲပိုုင္ခြင့္ အာဏာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကိုု ပိုုင္ဆိုုင္သည္။ ကြဲျပားသည့္လူမ်ိဳးမ်ားစုုေပါင္းတည္ေထာင္ထားသည့္ ဖယ္ဒရယ္ႏိုု္င္ငံမ်ားတြင္ လူနည္းစုုမ်ား၏ ဘာသာစကားမ်ားကိုု တရား၀င္ဘာသာစကားျပဌာန္းခြင့္လည္း ေပးအပ္ထားသည္။

ယခုုအေျပာင္းအလဲမ်ားသည္ အုုပ္စုုတစ္ခုု သိုု႔မဟုုတ္ အျခားတစ္အုုပ္စုု (ယခင္ post တစ္ခုုေအာက္တြင္ ေပးထားေသာ အၾကံျပဳခ်က္အရ) အတြက္သာရည္ရြယ္ျခင္း မဟုုတ္ပါ။ သိုု႔ေသာ္ ျပည္သူအားလံုုးအတြက္ ျဖစ္သည္။ သင့္ေလ်ာ္စြာေဆာင္ရြက္ပါက ဖယ္ဒရယ္သည္ ပဋိပကၡကိုု ေလ ွ်ာ့ခ်ႏိုုင္ကာ စီးပြားေရးဖြံ႕ျဖိဳး တိုုးတက္မႈျဖစ္ေစမည္။ ထိုု႔အျပင္ ဒီမိုုကေရစီထြန္းကားႏိုုင္ရန္အတြက္ အေထာက္အကူျပဳမည္ျဖစ္သည္။ ျမန္မာႏိုု္င္ငံအတြက္ ဒီမိုုကေရစီရရွိဖိုု႕က ပန္းတိုုင္ဆိုုလ်င္ ဖယ္ဒရယ္သည္လည္း ထိုုကဲ့သိုု႔သာျဖစ္ရမည္ျဖစ္သည္။

သိုု႔ေပမယ့္ ေရးခဲ့သည့္အခ်က္မ်ားအားလံုုးသည္ အျပင္လူျဖစ္သည့္ ကြ်န္ေတာ့္အျမင္မ်ားသာျဖစ္ပါသည္။ မိတ္ေဆြမ်ား၏ အျမင္က ပိုုအေရးၾကီးပါသည္။

It has been some time since I last wrote about federalism here and so we thought I could try and answer some of the questions posed in response to my previous blogs.

One that captured my attention was “is federalism an absolute necessity?”

Whether federalism is a necessary condition for democracy in large and ethnically diverse countries is a question that has confounded political scientists and state-builders for years.

Back in the 1800s, John Stuart Mill, one of the West’s most influential political philosophers, argued that democracy was only possible in small and homogenous states.

One great innovation of the drafters of the U.S. constitution was federalism. It meant that government could be at a small-enough scale to enabled participation, and that there would be overlapping majorities. At the same time a strong central government would promote economic development and security while being checked by the states to prevent the rise of tyranny.

More recently leading democratic theorist and federal scholar, Al Stepan (1999), went further and argued that federalism is indeed necessary for democracy in large multinational states: “In fact, in my judgment, if countries such as Indonesia, Russia, Nigeria, China, and Burma are ever to become stable democracies, they will have to craft workable federal systems that allow cultural diversity, a robust capacity for socioeconomic development, and a general standard of equality among their citizens”.

Today, almost every large and ethnically diverse established democracy is federal, from India to Brazil, Ethiopia to Spain. Indonesia is arguably an outlier, but it is constitutionally decentralised (like Myanmar now) and has a federacy arrangement with Aceh and Papua.

So, is federalism an absolute necessity [for Myanmar]? My answer would be that if there is to be genuine democracy, then yes, there needs also to be genuine federalism.

I also received a few questions asking, more or less, what religion has to do with federalism.

In fact, the same kind of question can be asked here as we asked about democracy. Is secularism a necessary condition for federalism?

Outside of Asia all existing federal democracies are secular. Religion has no role in government. It comes back to basic federal principles of unity in diversity.

A state identity that is based on one ethnicity or one religion excludes those who do not follow that religion or identify as such.

If entire groups feel as though the state does not represent them, it is difficult to engender loyalty to the state and it is more likely that secessionist conflict might result.

It follows that if a country is ethnically and religiously diverse, then it should also be secular.

It is true that in Asia there are a few Islamic states that are also federal. But they are, or have been, authoritarian or only semi-democratic. They are almost entirely Muslim (i.e. not religiously diverse), or in the case of Malaysia, non-Muslims are second-class citizens.

The last set of questions related to specific constitutional changes and the division of powers.

I think it is well established that the role of the military in the parliaments and executives undermines both democracy and federalism.

Also, I have argued that the constitution is almost federal now. The key things that could change to make it more federal are to make the Chief Ministers of the States and Regions elected by, and accountable to, their parliaments instead of by the President.

Secondly, the division of powers could also change. Currently, the central government is very strong and retains most powers. Further, many of the powers of the states and regions are subject to laws passed by the central government.

State and regional governments in most federations have at least health, education, land and natural resources, law and order, and substantial taxation powers. In most multinational federations the use of minority languages as an official language is also permitted.

These changes would not be for one particular group or another (as suggested by one comment) but for the people as a whole. If done properly, federalism can reduce conflict, increase economic development and support democratization. If democracy in Myanmar is a goal, then perhaps so should be federalism.

But these are just my opinions, as an outsider. Yours count much more.

Photo accessed from http://50shadesoffederalism.com/…/federalism-democracy-inc…/